Je mocht niet bij het water komen

Het had gewaaid en daar was je dan al wakker van

We moesten even al die parken langs

De natuur was hier, maar voordat er gebouwd werd

Ik ken al die namen niet, het zijn voor mij mooie bloemen

Dan ging ik iedere keer een andere kant op

Ik wil d'r zijn bij dat hemelwater.

Ik wist niet waar ik uitkwam

Als je niet afstappen kan, waar kom je dan terecht?

Die belevenissen moet je zelf in je hebben

Het moet allemaal weg, er moet gebouwd worden

En dat het dan verder open is

Je liep daar gelijk het groen in

Ik stond op die rand en moest springen en ik bleef stokstijf staan

Ineens lag ik in het water

De lucht is nooit eender, altijd wisselend. Ja, de vensterbanken zijn hier hoog. In mijn vorige huis was de vensterbank lager, dan kijk je gauwer op straat. Als ik daar zit dan zie ik de overkant nog wel. Maar ja er rijden alleen maar auto’s voorbij.

Dat zeggen sommige mensen: het is zo stil. Maar ik zeg: het is tegenwoordig overal stil. Ze stappen in de auto en wegwezen. ‘Er valt hier niks te beleven’, maar die belevenissen moet je zelf in je hebben. En doen, als je niks doet, dan beleef je niks. Als ik naar buiten ga beleef ik wat, zie ik wat. Hier luister je een beetje naar de radio. Als je buiten komt, kom je mensen tegen, je ziet kinderen spelen, je ziet beesten, wat soms ook heel amusant is.