Ida Stroosnijder
Dat mooie statige heeft wel indruk gemaakt
Je kunt die bomen niet dwingen om snel te groeien
Ik heb het gevoel dat ik daar op de maan zit in mijn mooie huis
Die vijg die woekert lekker door
Wat moet die daar op die ene boom?
Wanneer komt mijn ontbijt voorbij?
Ida woonde in het Hoge Veld en had nog een werkplek met kastanjeboom op een binnenplein in Den Haag. Ida woont inmiddels in Twente. Haar woning in het Hoge Veld heeft ze aangehouden als pied-a-terre.
Dat is teveel natuur. Ik heb ook wel eens gedacht dat mijn volgende stap is: helemaal naar buiten. In de Betuwe gaan wonen, of Drenthe of Noord Groningen en dat is teveel natuur. Dat is teveel, snap je? Dat is: te weinig mensen. Het moet voor mij wel een beetje in balans zijn. Ik ben iemand voor min of meer aan de rand van de stad, maar niet helemaal buiten waar de stad op grote afstand is. Dat is me te weinig. Ik heb een keer in een soort natuurhuis gezeten in Zwitserland in een dal en daar hadden de bergen gewoon het landschap overgenomen. Daar werd ik helemaal niet goed van. Dat was veel te veel natuur.
De gekke dingen, de maffe mensen, ja, dat vind ik toch ook belangrijk. Als je hier naar buiten loopt dat je van alles ziet. Dat je verrast kunt worden. Dat je niet door een eenvormig soort mens bent omgeven en dat er van alles leeft. Dat heb ik nu wel in deze wijk erbij gekregen. Dat was in de Bloemenbuurt veel eenzijdiger. Ik zit nu ook midden tussen de allochtonen, maar dan van de tweede en de derde generatie. En helemaal geen onderkant. Geen dat je zegt, nou gaan we eens even een sociologisch experiment aan. Nu gaan we eens iedereen pal bij mekaar zetten.