Je mocht niet bij het water komen

Het had gewaaid en daar was je dan al wakker van

We moesten even al die parken langs

De natuur was hier, maar voordat er gebouwd werd

Ik ken al die namen niet, het zijn voor mij mooie bloemen

Dan ging ik iedere keer een andere kant op

Ik wil d'r zijn bij dat hemelwater.

Ik wist niet waar ik uitkwam

Als je niet afstappen kan, waar kom je dan terecht?

Die belevenissen moet je zelf in je hebben

Het moet allemaal weg, er moet gebouwd worden

En dat het dan verder open is

Je liep daar gelijk het groen in

Ik stond op die rand en moest springen en ik bleef stokstijf staan

Ineens lag ik in het water

Ik ben naar Den Haag gekomen. Mijn man had in Cothen gewoond, waar wij naar school gingen. Daar heeft hij tijdelijk met zijn moeder gewoond. Zijn vader was overleden en zijn moeder mocht niet alleen in Den Haag blijven, want het was oorlogstijd. Ze hebben op een boerderij gewoond. Dus ik kende hem al van de school. Toen we van school afgingen heb ik hem een hele tijd niet gezien. Zijn moeder vond dat hij hier beter werk kon vinden. Dus daarom ging hij naar Den Haag en ik ben d’r achter aan gekomen en we gingen veel fietsen: de ruimte in. Toen zijn we getrouwd en drie jaar later gescheiden. Later leerde ik mijn tweede man kennen en die was wel een natuurliefhebber. Hij was een stadsmens, maar hield ontzettend van de natuur. We waren pas getrouwd en toen kreeg hij een boek over de parken in Den Haag. Het werd zomer en we moesten even al die parken langs. We hebben altijd daar ontzettend genoten.