Je mocht niet bij het water komen

Het had gewaaid en daar was je dan al wakker van

We moesten even al die parken langs

De natuur was hier, maar voordat er gebouwd werd

Ik ken al die namen niet, het zijn voor mij mooie bloemen

Dan ging ik iedere keer een andere kant op

Ik wil d'r zijn bij dat hemelwater.

Ik wist niet waar ik uitkwam

Als je niet afstappen kan, waar kom je dan terecht?

Die belevenissen moet je zelf in je hebben

Het moet allemaal weg, er moet gebouwd worden

En dat het dan verder open is

Je liep daar gelijk het groen in

Ik stond op die rand en moest springen en ik bleef stokstijf staan

Ineens lag ik in het water

Wat moet ik nog vertellen?

Dat ik zo bang ben omdat ik in de sloot gelegen heb. Ik was een jaar of vijf. Die sloten waren vroeger heel helder. Ze spoelden er de was. Er waren overal hekjes. Ik had een buurjongetje, die was net zo oud als ik en wij waren samen ontglipt. We zaten op de stoep te spelen. Er waren palen in het water geslagen en daar werden planken opgetimmerd en dat noemden ze een stoep.

Ineens lag ik in het water. En gillen natuurlijk! Eerst ging ik kopje onder, ik had dat nog nooit beleefd. Dat buurjongetje liep weg om hulp te halen en iemand heeft me uit het water gehaald.

Het was heel eng. Je hebt het water in je oren en je doet je ogen maar dicht, want je krijgt eerst water in je ogen en dan ligt er op dat water eendenkroos en dat krijg je ook nog in je gezicht. Ja, ik weet het niet meer precies. Wel dat ik daardoor erg bang ben geworden voor water.