Die wind blies mij gewoon weer terug naar huis

De natuur spreekt

Natuur is natuurlijk ook wat er in de mensen zit

Voor wie is al deze schoonheid?

Wat zou daar nou weer achter zijn?

Ik ken ook alle mestgeuren

Het is toch een beetje stad en land en strand

Ik zat vroeger veel in de hoogste toppen van de bomen te zwiepen

Een beetje kaal

We zeggen wel eens met opzet dat wij in een vinexlocatie wonen

Je bent natuurlijk in veel meer richtingen nieuwsgierig geworden

Voor mij zit de meest nabije natuur in de mensen

Wij hebben hier de mooiste plek

We wilden niet in de bush wonen

We zeggen wel eens met opzet dat wij in een vinexlocatie wonen. Wie doet dat nou? Maar als je hier rondwandelt en je gaat over de hofjes die autovrij zijn, dan is dat een aaneenrijging van hele mooie ruimtes, waar op een prettige manier gewoond wordt. Als je dat ’s zomers ziet; de mensen zitten echt op dat veldje, het is gezellig. Het is een hele prettige woonwijk. De straten staan wel vol met auto’s maar so what. De zon komt naar binnen en kinderen kunnen daar vrijelijk spelen, zonder dat ze een spiegel van een auto aflopen. Ik vind het juist wel weer goed dat de aanblik een rust heeft, een zekere monotomie. Hier is het een soort confetti van allerlei gekke vormen, maar dat kan bij de gratie van zo’n strakke woonwand. Dan denk ik: prima. Ik waardeer dat wel. Ook de stedelijkheid en de voorzieningen die er zijn: het is een gemeenschap op zichzelf waar alles in zit.