Chan Nirmalsingh

Chan Nirmalsingh

Chan werd geboren in Suriname. Hij kwam op zijn 24e met vrouw en kind naar Nederland.

Waar wij woonden was het overal omgeven door bos. Ik kwam in aanraking met echte bosnegers en dat vond ik schitterend, want die mensen kwamen van nog dieper uit het bos naar Paramaribo. Onze buurman aan de overkant, die kwam uit Nederland en hij gaf die mensen onderdak als ze voor hem werkten. Hij had een kippenfokkerij. Vermeer heette hij. En zo kwam ik in aanraking met die jongens. Zij vertelden over het binnenland en ja ik was een jongen van tien en ik zat volop in de fantasiewereld, dus dat was schitterend!

De mensen die kwamen werken bij die Hollandse boer, gingen ’s avonds om een kampvuurtje zitten en de oudste van hen vertelde dan verhalen over zuinigheid, over goed omgaan met je geld. En dan hoorde je al die jongeren - in het begin vond ik dat heel vreemd – hm.. hm.. zeggen. Steeds als er een stukje af was, werd het bevestigd met: hm.. hm.. Met de hele groep en dat in het donker: hm.. hm.. Ze deden ook wat hij zei.

Maar die oude man werd ook besmet door de moderne ontwikkeling. Hij had een beetje scheve tanden en op een gegeven moment heeft hij al zijn goeie tanden laten uittrekken. Hij kwam terug en kon niet meer praten; hij wilde ook een kunstgebit hebben!